Многоуважаемый господин Воронин, Zeer geachte heer Voronin, Мне очень тяжело отвечать Вам на Ваше благородное, трогательное и чрезвычайно лестное приглашение. Но увы! я никак не могу принимать его. Мне очень хотелось бы верить, что Вы не будете упрекать меня в неблагодарности или даже в хамстве. Но я должен быть искренним – перед своей совестью, перед памятью своих родителей, и перед Вами. Как переводчик почти полного собрания сочинений Пушкина, пропитанный его духом и чувствуя себя чуть ли не его тенью, я не могу не быть честным и прямым; как пламенный апостол – более подходящего слова не найду – Анны Ахматовой, к которой я питаю неограниченное уважение, я должен быть жестким, если правда того требует. Подобный знак чести я бы принимал с глубочайшей благодарностью – если бы не Ваш президент, поведение и образ мышления которого я презираю и ненавижу. Он представляет собой огромную опасность для свободы и мира нa нашей планете. Дай Бог, чтобы его «идеалы» в скором времени встретились с полной разрухой. Любое отношение между ним и мной, между его именем и именем Пушкина, будет мне отвратительным и невыносимым. Het valt me zwaar te moeten reageren op uw edelmoedige, ontroerende en buitengewoon vleiende uitnodiging. Helaas ben ik niet in staat deze te accepteren. Graag zou ik geloven dat u mij geen ondankbaarheid of zelfs onfatsoen zult verwijten. Maar ik moet eerlijk zijn tegenover mijn geweten, tegenover de nagedachtenis van mijn ouders en tegenover u. Als vertaler van bijna het volledige werk van Poesjkin, gedrenkt in zijn geest en mijzelf bijna zijn schim wanend, kan ik niet anders dan oprecht zijn en nergens doekjes om winden; als vurige apostel – een beter woord vind ik niet – van Anna Achmatova, voor wie ik een grenzeloze eerbied koester, moet ik hard zijn wanneer de waarheid dat verlangt. Een dergelijk eerbetoon zou ik in de grootst mogelijke dank ontvangen, ware daar niet uw president, wiens gedrag en denkwijze ik veracht en haat. Hij vormt een zeer groot gevaar voor de vrijheid en vrede op onze planeet. God geve dat zijn ‘idealen’ een spoedige en volledige vernietiging wacht. Iedere relatie tussen hem en mij, tussen zijn naam en die van Poesjkin, is walgelijk en onverdraaglijk. Еще раз хочу подчеркнуть, что отказ от этой великой чести очень печалит и меня самого, и что я принужден к этому шагу несмотря на уважение и благодарность, к которым Вы меня обязываете своей благосклонностью ко мне, искренне Ваш Ханс Боланд, Амстердам, 29-VIII-2014. Nogmaals wil ik benadrukken dat mijn weigering ook mijzelf groot verdriet doet en dat ik gedwongen ben tot deze stap ondanks het respect en de dankbaarheid waartoe u mij verplicht. Oprecht de uwe, Hans Boland, Amsterdam, 29-VIII-2014